میگزوم یک تومور غیر سرطانی است که از بافت همبند ایجاد می‌شود، بافتی که بافت‌های دیگر را در سراسر بدن متصل و پشتیبانی می‌کند. اغلب، میگزوم‌ها در قلب یافت می‌شوند و به آنها میگزوم قلبی گفته می‌شود که شایع‌ترین نوع تومورهای اولیه قلبی در بزرگسالان است. میگزوم قلبی معمولاً در دهلیزها که دو حفره فوقانی قلب هستند قرار دارند و به نام میگزوم دهلیزی شناخته می‌شوند. اکثریت میگزوم های دهلیزی در دهلیز چپ یافت می‌شوند و به آنها میگزوم دهلیز چپ گفته می‌شود. این تومورهای خوش‌خیم تمایل دارند از سپتوم که دیواره‌ای است که سمت چپ و راست قلب را جدا می‌کند، ایجاد شوند. میگزوم می‌تواند در سایر نقاط بدن انسان‌مانند ماهیچه‌های اسکلتی (میگزوم داخل عضلانی)، چشم (میگزوم چشمی یا ملتحمه) و پوست (میگزوم پوستی) نیز رخ دهد. به‌طورکلی، میگزوم یک نوع بسیار نادر تومور در نظر گرفته می‌شود.
آیا میگزوم قلبی سرطان است؟
خیر، میگزوم قلبی سرطان نیست. به‌طورکلی، تومورها رشد غیرطبیعی سلول‌هایی هستند که یک توده را تشکیل می‌دهند. اگر سلول‌های تومور پتانسیل گسترش و حمله به بافت‌های دیگر را داشته باشند، در فرایندی به نام متاستاز، تومور ایجاد شده به‌عنوان تومور بدخیم یا سرطان شناخته می‌شود. میگزوم ها قادر به حمله به سایر بافت‌ها نیستند و به همین دلیل به آنها تومورهای خوش‌خیم یا غیر سرطانی می‌گویند.
علت ایجاد میگزوم قلبی چیست؟
تومورهای خوش‌خیم زمانی اتفاق می‌افتند که سلول‌های بدن با سرعت زیادی رشد و تقسیم می‌شوند، بدون اینکه به بافت‌های دیگر حمله کنند. به طور کلی، بیشتر میگزوم های قلب به‌صورت پراکنده رخ می‌دهند و معمولاً علت زمینه‌ای مشخصی وجود ندارد. اغلب گمان می‌رود که ترکیبی از عوامل خطر ژنتیکی و محیطی می‌تواند در ایجاد میگزوم نقش داشته باشد. با این حال، از هر 10 مورد میگزوم دهلیزی، 1 مورد به نظر ارثی است یا از طریق خانواده‌ها منتقل می‌شود. تومورهایی که به‌صورت ژنتیکی به ارث می‌رسند، میگزوم های خانوادگی نامیده می‌شوند.
علائم و نشانه‌های میگزوم قلبی
تظاهرات بالینی میگزوم می‌تواند بسته به محل و اندازه تومور بسیار متفاوت باشد. میگزوم قلبی می‌تواند رشد کند و جریان خون را از دهلیز چپ (حفره سمت چپ بالای قلب) به بطن چپ (محفظه پایین – چپ قلب) از طریق دریچه میترال مسدود کند. این انسداد دریچه می‌تواند منجر به کاهش جریان خون به مغز شود که می‌تواند باعث اپیزودهای سنکوپال (غش کردن) شود.
- تجمع خون
- آمبولی
- آریتمی
تجمع خون
انسداد جریان از طریق دریچه میترال همچنین می‌تواند منجر به تجمع خون در ریه‌ها شود که می‌تواند باعث تنگی نفس یا مشکل در تنفس و ادم ریوی شود که ناشی از مایع اضافی در ریه‌ها است. اگر انسداد دریچه در سمت راست قلب رخ دهد (انسداد دریچه سه لتی)، فرد می‌تواند علائم نارسایی قلب را در سمت راست تجربه کند. با نارسایی قلب در سمت راست، دهلیز راست قادر به تخلیه خون به داخل بطن راست نیست. در نتیجه می‌تواند با برآمدگی قابل‌مشاهده وریدها در گردن (اتساع ورید ژوگولار)، بزرگ‌شدن کبد و طحال (هپاتواسپلنومگالی)، و تورم پاها (ادم) ظاهر شود.
آمبولی
قطعات کوچک میگزوم می‌توانند شکسته شوند و از طریق جریان خون حرکت کنند و باعث انسداد شریان (آمبولی) شوند. اگر این اتفاق در سمت راست قلب رخ دهد، قطعات کوچک می‌توانند به سمت ریه‌ها حرکت کنند و باعث آمبولی ریه شوند که می‌تواند منجر به تنگی نفس و درد قفسه سینه شود. اگر آمبولی از سمت چپ قلب رخ دهد، قطعات کوچک می‌توانند به مغز یا اندام‌ها بروند و به ترتیب باعث سکته مغزی یا آمبولی شریانی شوند. هم انسداد دریچه و هم آمبولی می‌توانند باعث مرگ ناگهانی قلبی شوند.
آریتمی
علاوه بر این، میگزوم های قلبی می‌توانند با سیگنال‌های الکتریکی قلب تداخل داشته باشند و باعث ریتم‌های غیرطبیعی قلب مانند فیبریلاسیون دهلیزی شوند. این عارضه می‌تواند به‌صورت تپش قلب نادیده گرفته شود. بااین‌حال، در برخی موارد میگزوم قلبی، افراد می‌توانند کاملاً بدون علامت باشند. سایر انواع میگزوم اغلب علائم و نشانه‌های کمتری را ایجاد می‌کنند.
- میگزوم داخل عضلانی که بیشتر عضلات ران و شانه‌ها را درگیر می‌کند، می‌تواند به‌صورت توده‌ای بدون درد و قابل‌لمس ظاهر شود که کمی متحرک است. درد یا علائم عصبی ناشی از اثر توده نیز می‌تواند رخ دهد.
- میگزوم پوستی می‌تواند به‌صورت ندول روی صورت، تنه یا اندام‌ها ظاهر شود.
- میگزوم چشمی یا ملتحمه معمولاً به‌صورت یک توده کیست مانند زرد – صورتی با رشد آهسته، بدون درد در ملتحمه یا غشایی که قسمت جلویی چشم را می‌پوشاند، ظاهر می‌شود.
راه های تشخیص
تشخیص به محل و اندازه تومور بستگی دارد. صرف‌نظر از این، تشخیص عموماً با ارزیابی پزشکی علائم و نشانه‌ها آغاز می‌شود. در افرادی که علائم مرتبط با میگزوم قلبی را تجربه می‌کنند، معمولاً با بیوپسی و معاینه پاتولوژیک تومور مشکوک تأیید می‌شود. به طور مشابه، میگزوم های چشمی و پوستی معمولاً با بیوپسی تأیید می‌شوند.
- معاینه فیزیکی، می‌تواند وجود صداهای غیرطبیعی قلب را نشان دهد.
- آزمایش خون، کم‌خونی یا کمبود گلبول‌های قرمز را نشان می‌دهد.
- الکتروکاردیوگرام (ECG) که سیگنال‌های الکتریکی قلب را دریافت می‌کند، می‌تواند فیبریلاسیون دهلیزی را نشان دهد.
- تست‌های تصویربرداری، می‌توانند برای تشخیص میگزوم قلبی مورداستفاده قرار گیرند شامل سونوگرافی قلب (اکو کاردیوگرام)، اشعه ایکس قفسه سینه، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) است.
برای تشخیص وجود و محل تومور و ارزیابی تحرک آن می‌توان از اکوکاردیوگرافی استفاده کرد. اشعه ایکس قفسه سینه، کاردیومگالی (بزرگ‌شدن قلب)، کلسیفیکاسیون تومور، شواهدی از انسداد دریچه، یا ادم ریوی را نشان می‌دهد. سی‌تی‌اسکن یا MRI می‌تواند تومور قلبی و حرکت آن را در قلب نشان دهد. میگزوم‌های داخل عضلانی نیز اغلب با استفاده از تصویربرداری اولتراسوند، سی‌تی‌اسکن یا MRI مشاهده می‌شوند.
چگونه میگزوم قلب برداشته می‌شود؟
میگزوم ها را می‌توان با روش جراحی برداشت. جراحی قلب باز برای برداشتن تومور انجام می‌شود در مواردی که میگزوم به دریچه میترال گسترش می‌یابد، افراد نیاز به تعویض دریچه خواهند داشت. در موارد نادر، اگر تومور به طور کامل در طول جراحی برداشته نشود، میگزوم می‌تواند دوباره عود کند.
خلاصه حقایقی که باید در مورد میگزوم بدانید
میگزوم یک تومور نادر و خوش‌خیم است که از بافت همبند ایجاد می‌شود. میگزوم قلبی یا میکسومی که در قلب یافت می‌شود، شایع‌ترین نوع است و عمدتاً در دهلیز چپ قرار دارد. آنها می‌توانند باعث انسداد دریچه شوند که منجر به غش، ادم ریوی، علائم نارسایی قلب یا آمبولی شود. بااین‌حال، در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به میگزوم قلبی بدون علامت هستند. میگزوم در سایر نقاط بدن به‌طورکلی علائم کمتری را ایجاد می‌کند. تشخیص میگزوم معمولاً به ارزیابی علائم و نشانه‌های بالینی، مطالعات تصویربرداری و گاهی اوقات بیوپسی نیاز دارد. برداشتن میگزوم با جراحی معمولاً درمانی است و به‌ندرت منجر به عود می‌شود.
