واریس عارضه شایعی است که بسیاری از خانم‌ها در سراسر جهان از آن رنج می‌برند. بیماری واریس که به مرور بروز می‌یابد، فقط ظاهر ناخوشایندی ندارد، بلکه عوارض خطرناکی را نیز به بیمار تحمیل می‌کند. خوشبختانه پیشرفت‌های جدید بیماران را از کلافگی و ناامیدی نجات می‌دهد، یکی از این راه‌حل‌های جدید واری استاپ (VariStop) است. به کمک واری استاپ می‌توانید رگ‌های واریسی را به سرعت از بین ببرید تا دوباره پاهایتان صاف و زیبا شود و بتوانید به راحتی راه بروید.

علل اصلی ابتلا به واریس 

دانشمندان درباره علل ابتلا به واریس متفق‌القول نیستند و سردرگمی‌های فراوانی درباره علل واقعی ابتلا به واریس وجود دارد؛ در این بین حتی برخی معتقدند که منشأ اصلی واریس نامشخص است. درهر حال به نظر می‌رسد که عامل‌های زیر خطر دچار شدن به واریس را افزایش می‌دهد.

چاقی

افرادی که چاق هستند یا اضافه وزن دارند، احتمال مبتلا شدنشان به واریس بیشتر است. به طور کلی رگ‌های واریسی در جایی ایجاد می‌شوند که مشکلی در جریان خون وجود داشته باشد.

چاق بودن معایب متعددی دارد و به تازگی مشخص شده است که یکی از علل ابتلا به بیماری‌های قلبی و حتی مرگ زودهنگام به شمار می‌آید. اگر می‌خواهید زندگی طولانی و سالمی داشته باشید، باید وزنتان را کم کنید، به خصوص اگر پا به سن گذاشته‌اید.

کاهش وزن علاوه بر این که از ابتلا به واریس جلوگیری می‌کند، سلامت عمومی بدن و میزان انرژی را نیز بهبود می‌دهد.

بالا رفتن سن

هرچه سن بالاتر می‌رود، خاصیت کشسانی رگ‌ها کمتر می‌شود، در نتیجه رگ‌ها بیشتر کشیده می‌شوند و به حالت اولیه برنمی‌گردند. این رگ‌های کشیده و برآمده در نزدیکی سطح پوست دیده می‌شوند.

بارداری

واریس یکی از عوارض شناخته شده بارداری است. بدن در دوران بارداری برای این که به جنین کمک کند، خون کمتری را از پاها به سمت لگن می‌فرستد.

مزایای کرم واری استاپ

زخم‌های تروفیک در صورت استفاده منظم از کرم واری استاپ از بین می‌رود، گردش خون بهبود می‌یابد، مویرگ‌ها قوی‌تر و ارتجاعی‌تر می‌شود، درد، ناراحتی و سوزش پاها برطرف می‌شود، احتمال ابتلا به ترومبوز به صفر می‌رسد و پف و ورم نیز کاملاً از بین می‌رود. کرم واری استاپ محصولی کاملاً طبیعی است که فقط مواد اولیه طبیعی در آن به کار برده می‌شود و هیچ گونه ماده شیمیایی مضر به آن افزوده نمی‌شود. نتایج آزمایش‌های بالینی کاملاً موید مفید بودن کرم واری استاپ است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که 99 درصد بیمارانی که از کرم واری استاپ استفاده کرده‌اند، به نتایج رضایت‌بخشی دست یافته‌اند.

مواد تشکیل دهنده کرم واری استاپ

• پوست درخت بلوط: این ماده دیواره‌ رگ‌ها را تقویت می‌کند و خاصیت ارتجاعی رگ‌ها را بهبود می‌دهد.
• عصاره کالاندولا (گل همیشه بهار): این ماده ریزجریان خون را در رگ‌ها بهبود می‌دهد و از هیپوستاز یا جمع شدن خون در پاها جلوگیری می‌کند.
• عصاره جینکو بیلوبا: این ماده لخته‌های خون را از بین می‌برد و به بازیابی گلبول‌های سفید و قرمز کمک می‌کند.
• ویتامین‌های گروه A، E و B7: این ویتامین‌ها از التهاب و جمع شدن خون در پاها جلوگیری می‌کنند و مانند شل کننده‌های عضلانی عمل می‌کنند.

روش استفاده از واری استاپ

معمولاً توصیه می‌شود که برای یک دوره یک ماهه از کرم واری استاپ استفاده شود. بیماران باید یک لایه نازک از ژل واری استاپ را روی پوست خشک و تمیز ناحیه‌های واریسی بزنند. ژل به سرعت جذب می‌شود و لباس‌ها را لک نمی‌کند.

دیگر راه های درمان واریس

درمان‌های غیرجراحی

• پزشک به بیمار توصیه می‌کند که پاهایش را سه یا چهار بار در روز، هر بار به مدت حداقل 15 دقیقه بالاتر از سطح قلب بگذارد.
• پزشک گاهی اوقات جوراب واریس تجویز می‌کند. جوراب واریس جوراب کشی محکمی است که سیاهرگ‌های پاها را فشار می‌دهد و مانع از برگشت خون به عقب می‌شود. ضمناً جوراب واریس درد و ورم را از بین می‌برد. جوراب واریس برای درمان بسیاری از بیماران موثر بوده است.
• داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs)

میکروفلبکتومی

میکروفلبکتومی به روشی گفته می‌شود که متخصص قلب و عروق رگ واریسی را از طریق ایجاد برش‌هایی کوچک در سطح پوست از بدن بیرون می‌آورد. عمل میکروفلبکتومی را می‌توان در مطب و با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام داد. جراح برش‌ها یا سوراخ‌های بسیار ریزی را ایجاد می‌کند و رگ‌های واریسی را از طریق آنها بیرون می‌کشد. این برش‌ها آنقدر کوچکند که نیازی به بخیه زدن ندارند. آسیب‌دیدگی و ضعف سیاهرگ‌های واریسی در حدی است که حتی سیاهرگ‌های بزرگ را می‌توان از طریق برش‌های کوچک میکروفلبکتومی خارج کرد. بیمار بعد از عمل می‌تواند راه برود.

باند کشی بعد از جراحی بسته می‌شود یا از بیمار خواسته می‌شود که جوراب واریس بپوشد. پزشک مدت زمان پوشیدن جوراب واریس را تعیین می‌کند. بسیاری از پزشکان به بیماران توصیه می‌کنند که پاها را بالاتر از سطح قلب بگذارند. به این ترتیب فشار کمتری به رگ‌ها وارد می‌شود، جریان خون در رگ‌ها بهبود می‌یابد و خطر خونریزی کمتر می‌شود.

جراحی فلبکتومی با نور (LASP)

جراحی فلبکتومی با نور به منظور درمان رگ‌های واریسی و عنکبوتی ابداع شد. جراح برش بسیار کوچکی را نزدیک رگ‌های واریسی ایجاد می‌کند و لوله بسیار باریکی را که منبع نوری در سرش قرار دارد، زیر گروه رگ‌های واریسی می‌برد. مخلوطی از سالین (سرم نمکی)، لیدوکائین و اپی‌نفرین در این ناحیه تزریق می‌شود، این محلول اثر بی‌حسی دارد و رگ‌ها را برجسته می‌کند تا متخصص بتواند به راحتی آنها را ببیند. سپس اتاق عمل را تاریک می‌کنند تا جراح بتواند رگ‌هایی را که به دلیل وجود منبع نور روشن شده‌اند، زیر پوست ببیند. سپس جراح بلافاصله برش بسیار کوچکی را در نزدیکی رگ واریسی ایجاد می‌کند و قلاب شماره هفتی را که سوهان زده شده و برای عمل آماده شده است، وارد برش می‌کند، رگ را با قلاب می‌گیرد و آن را بیرون می‌کشد. سپس لامپ‌های اتاق عمل روشن می‌شود، جراح وضعیت رگ را بررسی می‌کند، قلاب را کنار می‌گذارد، پایه رگ را با گیره ماسکیتو بسیار ظریفی می‌گیرد و رگ را با حرکت‌های دورانی ملایم از پوست جدا می‌کند. برش‌های بیشتر برای خارج کردن بقیه رگ‌ها ایجاد می‌شود.

مجرای خالی رگ در مرحله بعد با محلول خاصی پر می‌شود تا مجرا از بین برود و از کبودی و هماتوم ناشی از باقی ماندن خون در مجرا جلوگیری شود. زخم‌ها بخیه زده نمی‌شود تا بتوان از آنها در صورت لزوم برای تخلیه مداوم استفاده کرد. باند کشی محکم روی ناحیه جراحی بسته می‌شود و بیمار ظرف یک ساعت مرخص می‌شود. از بیمار خواسته می‌شود که پاهایش را 48 ساعت بالا بگذارد. جای زخمی که باقی می‌ماند، شبیه یک لک کوچک است.

استریپینگ

روش‌های مختلفی برای درمان رگ‌های واریسی بزرگ وجود دارد. پیش از هر چیز باید از مهارت و آشنایی پزشک معالجتان با تمام این روش‌ها مطمئن شوید، چون هر روش برای بیماران خاصی مناسب است. اما اگر پزشک از تمام این روش‌ها آگاهی نداشته باشد، فقط روش ترجیحی خود را برای تمام بیماران به کار می‌برد؛ به عبارتی وقتی تنها ابزارتان چکش باشد، همه چیز را شبیه میخ خواهید دید. جراحی “استریپینگ” معمولی امروزه به ندرت انجام می‌شود، اما برای بیمارانی مناسب است که رگ‌های بسیار بزرگ دارند و رگ‌هایشان بسیار نزدیک سطح پوست و پرپیچ و خم است. استریپینگ تنها راه برای پیشگیری از تغییر رنگ شدید زیر پوست در چنین شرایطی است. روش‌هایی مانند ابلیشن رادیوفرکوئنسی یا ابلیشن درون رگی با لیزر که رگ را گرم می‌کنند، عملاً مانند استریپینگ عمل می‌کنند و نتایج مشابهی را به دست می‌دهند. مزیت ابلیشن رادیوفرکوئنسی در این است که از مولد گرما می‌توان برای درمان رگ‌های دیگری مانند رگ‌های ارتباطی استفاده کرد و این نوع کاربرد مورد تایید قرار گرفته است. بستن رگ ارتباطی با لیزر دشوارتر از رادیوفرکانسی است.

ابلیشن رادیوفرکوئنسی/ بستن رگ

ابلیشن رادیوفرکوئنسی جایگزینی برای جراحی استریپینگ، بریدن یا خارج کردن سیاهرگ‌های صافنی است که منشأ اصلی ایجاد سیاهرگ‌های واریسی هستند. متخصص سیاهرگ‌های واریسی را با انرژی رادیوفرکوئنسی (RF) گرم می‌کند تا رگ منقبض و بسته شود. این روش کم‌تهاجمی نرخ موفقیت بالایی دارد و احتمال بروز عوارض بعد از آن پایین است.

برای انجام این عمل ابتدا پزشک موقعیت رگ‌ها را با استفاده از سونوگرافی تعیین می‌کند، سپس ناحیه را به صورت موضعی بی‌حس می‌کند. در مرحله بعد پزشک سوزنی را در سر تحتانی رگ بیمار وارد می‌کند و غلاف کوچکی را از طریق این سوزن وارد سیاهرگ می‌کند. سپس جراح کاتتر رادیوفرکوئنسی را وارد غلاف می‌کند و آن را تا سر فوقانی رگ بیمار پیش می‌برد. در مرحله بعد داروی بی‌حسی موضعی تزریق می‌شود تا کل رگ بی‌حس شود. همان‌طور که کاتتر داخل رگ را گرم می‌کند، پزشک آن را به آهستگی عقب می‌کشد و از درون رگ خارج می‌کند.

بسیاری از پزشکان توصیه می‌کنند که جوراب واریس بعد از ابلیشن رادیوفرکوئنسی پوشیده شود و از بیماران می‌خواهند که پاهایشان را بالاتر از سطح قلب بگذارند. ورزش‌های سنگین مانند وزنه‌برداری، ایروبیک و دو به مدت حداقل یک هفته ممنوع است. رگ‌های واریسی سطحی باقیمانده را می‌توان به روش اسکلروتراپی یا جراحی فلبکتومی درمان کرد.

نتایج ابلیشن رادیوفرکانسی نسبت به جراحی بستن و بریدن رگ زیباتر است، چون ابلیشن با آر اف فقط از طریق یک سوراخ کوچک انجام می‌شود، حال آن که برای انجام جراحی باید چند برش روی پوست ایجاد شود. به علاوه درد و کبودی بعد از ابلیشن رادیوفرکانسی کمتر است. البته اگر سیاهرگ‌ها بسیار بزرگ یا پرپیچ و خم باشند، نمی‌توان ابلیشن رادیوفرکانسی را انجام داد.

پیشگیری از واریس

پیشگیری از واریس دشوار است، اما می‌توان خطر ابتلا به این عارضه را تاحدی کاهش داد.

مانند همیشه پیشگیری راحت‌تر و بهتر از درمان است. بنابراین سعی کنید وزنتان را در حدسالمی نگه دارید و اگر چاق هستید، لاغر شوید، چون اشخاص چاق به دلیل اختلال در جریان خون، بیشتر مستعد ابتلا به واریس هستند. به علاوه ورزش کردن و انجام دادن تمرین‌های قلبی ـ عروقی جریان خون را بهبود می‌دهد و به نوبه خود خطر ابتلا به واریس را کمتر می‌کند.

هرچند این نکته در هیچ مطالعه‌ای اثبات نشده است، اما ما بر این باوریم که پرهیز از غذاهای چرب و سرخ شده خطر ایجاد رگ‌های عنکبوتی را کاهش می‌دهد. چرا که چربی‌ها و روغن‌ها درون رگ‌ها جمع می‌شوند، رگ را مسدود می‌کنند، به انواع مشکلات گردش خون دامن می‌زنند و به این ترتیب زمینه را برای ابتلا به واریس فراهم می‌کنند. حتی اگر ارتباط مستقیمی وجود نداشته باشد، مسلماً تغذیه پرچرب عاملی است که بر سلامت قلب اثر می‌گذارد و به طور کلی برای رگ‌ها بد است.